Landsfundurinn og kýrin í Sumarhúsum

Þær smátínast inn fréttirnar af landsfundi Sjálfstæðisslokksins. Nú var ég að hlýða á boðskapinn um Stjórnarskrána. þar er það brýnast í efni að fjarlægja ákvæðið um synjunarvald forsetans. Þetta ákvæði hefur verið fleinn í holdi sanntrúaðra síðan Ólafur Ragnar vísaði fjölmiðlafrumvarpinu "heim í hérað" sællar minningar. Davíð brá litum og honum rann í skap. Halldóri Blöndal rann líka í skap og svo var um fleiri í þeim flokki sem trúðu á lýðræðið! eins og þeir orðuðu þetta.  Frumvarpið hafði verið borið fram af þvílíku offorsi að engu var líkara en þjóðin stæði frammi fyrir afsali mannréttinda. Alþingi hafði verið í hlutverki hænsnahúss vikum saman og þjóðin var agndofa. 

Forsetinn hafði ráðist á lýðræðið í landinu, hafði ráðist á Alþingi. Flestum var þó ljóst að forsetinn hafði ákveðið að löggjafarþinginu bæri að vinna lögin með ofurlítið burðugri aðferðum og hugnanlegri en þarna hafði verið gert. Synjunarákvæðið var þarna og tími til að fulltrúar þjóðarinnar gæfu því gaum að þetta ákvæði var hluti lýðræðisins.  Alþingi hafði ráðist gegn réttlætisvitund umbjóðenda sinna sem aldrei fyrr. En sjálfstæðismenn litu þetta öðrum augum.

Ýmsir muna líklega skelfilega andúð Bjarts í Sumarhúsum á kúnni sem át heyið frá rollunum og stefndi sjálfstæði heiðarbóndans í óefni. Tíkin hafði ævinlega sömu skoðanir og Bjartur. Og tíkin lét einskis ófreistað við að bíta kúna í hælinn. Kýrin brást auðvitað hin versta við og sparkaði frá sér. "Aldrei getur beljudjöfullinn séð tíkargreyið í friði", varð bóndanum þá að orði.

 Það er líklega margt líkt með tíkarbjálfanum í Sumarhúsum og pólitíkinni í Sjálfstæðisflokknum