Af harðindum

´´I kvöld ræddu fulltrúar okkar á Alþingi um skyndilegu harðindi sem íslenska þjóðin stendur frammi fyrir þessi dægrin. Fulltrúar ríkisstjórnarflokkanna kepptust við að telja kjark í þjóðina og töldu einsýnt henni myndi auðnast að lifa þessa ríkisstjórn af. Á myrkustu miðöldum skrimti nokkur partur Íslendinga af hungur og harðrétti það sem á hana féll af völdum óblíðrar veðráttu, eldgosa og drepsótta. Auk þess brást fiskigegnd með köflum og það svo að vertíðarhlutir fóru niður í sjö fiska þó allt væri veitt sem náðist. Þá höfðu kennimenn kirkjunnar nóg að gera við að tala óskiljanlegt mál á sunnudögum fólkinu til eilífrar blessunar. En í pápiskri tíð var fólki bannað að neyta hrossakets svo samtímis féllu menn og hross úr hor. Í dag leyfist hrossaketsát en fáir leggja sér það til munns. Í dag eigum við pólitíkusa sem tala óskiljanlegt mál. Þeir hafa það eftir stofnun sem talar líka óskiljalegt mál að enda þótt nægur fiskur sé í sjónum þá leyfist ekki að veiða hann.

Harðindi miðalda eru mér vel skiljanleg. Okkar harðindi í dag eru mér óskiljanleg.

Eins og tungumál pólitíkusanna.  

Athugasemdir

[Eyþór Árnason, 2.10.2008 kl. 23:08]

Mér fannst eldmessa Steingríms J. gera mér gott. Kveðja.

[Ólafur Ragnarsson, 3.10.2008 kl. 00:07]

Sæll gamli haukur.Ekki sammála síðasta"ræðumanni"Messa var það en frekar reyks en elds.Verðum við að fara að tala ensku á hvurndags til að aðlagast komandi tíð?Sértu ávallt kært kvaddur

[Ólafur Ragnarsson, 3.10.2008 kl. 00:09]

þarna slæddist inn á sem ekki átti að vera.Ruglaðist kannske á Hólmurunum sem töluðu dönsku á sunnudögum hér á árum áður að sögn minnugra vísra manna.Sömu kveðjur.

[Halla Rut , 3.10.2008 kl. 18:44]

Skemmtileg samlíking og merkilegt hvernig sagan endurtekur sig alltaf.